Jose Ramon Lopez de Abetxuko preso ohiaren hitzaldia galarazteko saiakerak ez du bakea eta bizikidetza eraikitzen laguntzen; alderantziz, sufrimendua pairatu duten batzuren ahotsa isilarazi nahi da, gertatu diren (eta gertatzen ari diren) sufrimendu jakin batzuk estaltzeko. Jose Ramon Lopez de Abetxukok 31 urte eman zituen kartzelan, eta ezarritako zigorra oso-osorik bete zuen, azken egunera arte, nahiz eta bihotzeko gaixotasun larri eta sendaezin bat izan. Hala ere, sektore politiko batzuek ez dute interesik hitz egiteko oraindik indarrean den ankerkeria bati buruz.
Jesus Loza Espainiako Gobernuaren ordezkariak ez du inolako autoritate etikorik gaiari buruz hitz egiteko. Ixilik egon zen duela gutxi Sanchez Corbik eman zuen hitzaldiagatik. Gogora dezagun guardia zibil hori Kepa Urra torturatzeagatik zigortu zutela, nahiz eta gerora kondekoratu eta mailaz igo zuten. Zertan ari da Loza, orduan? Onen eta gaiztoen kontakizun manikeoa inposatu nahian, horrela oraindik indarrean dagoen espetxe politika krudela justifikatzeko?
Presoen auziak berehalako konponbidea behar du, batez ere gaixotasun larri eta sendaezina dutenen kasuari dagokionean. 2019an bertan hil dira Oier Gomez, Juan Mari Maizkurrena eta Jose Angel Otxoa de Eribe. Haien patua oso bestelakoa zatekeen espetxe-politika mendekuan eta gorrotoan oinarritu izan ez balitz.
20 dira gaixotasun larri eta sendaezina duten preso politikoak. Gaixorik den edozein pertsonak behar ditu arreta berezitua eta ingurune egokia, sendagaiez gain, are gehiago gaixotasuna larria edo sendaezina denean.